MenuMenu
Rozdział 4
Sprawowanie opieki nad uczniami przewlekle chorymi lub niepełnosprawnymi w szkole
Art. 20.
Opieka nad uczniem przewlekle chorym lub niepełnosprawnym w szkole jest realizowana przez pielęgniarkę środowiska nauczania i wychowania albo higienistkę szkolną.
Art. 21.
1. W celu zapewnienia właściwej opieki nad uczniami przewlekle chorymi lub niepełnosprawnymi w szkole pielęgniarka środowiska nauczania i wychowania albo higienistka szkolna współpracuje z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej, rodzicami, pełnoletnimi uczniami oraz dyrektorem i pracownikami szkoły.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, obejmuje wspólne określenie sposobu opieki nad uczniem dostosowanego do stanu zdrowia ucznia w sytuacji konieczności podawania leków oraz wykonywania innych czynności podczas pobytu ucznia w szkole.
3. Podawanie leków lub wykonywanie innych czynności podczas pobytu ucznia w szkole przez pracowników szkoły może odbywać się wyłącznie za ich pisemną zgodą.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia może ogłosić, w drodze obwieszczenia, zalecenia postępowania dotyczące opieki nad uczniami przewlekle chorymi lub niepełnosprawnymi w szkole, opracowane przez odpowiednie stowarzyszenia lub towarzystwa naukowe o zasięgu krajowym, zrzeszające specjalistów w danej dziedzinie medycyny, zgodnie z postanowieniami ich statutów.
5. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 4, jest ogłaszane w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia.
Art. 22.
Dyrektor szkoły zapewnia pracownikom szkoły szkolenia lub inne formy zdobycia wiedzy na temat sposobu postępowania wobec uczniów przewlekle chorych lub niepełnosprawnych, odpowiednio do potrzeb zdrowotnych uczniów.
Wyciąg z powyższego dokumentu:
„Dyskryminacja ze względu na niepełnosprawność” oznacza wszelkie formy różnicowania, wykluczania lub ograniczania ze względu na niepełnosprawność, których celem lub wynikiem jest utrudnienie lub uniemożliwienie uznania, korzystania lub egzekwowania wszelkich praw człowieka i fundamentalnych swobód, na równych zasadach z innymi obywatelami, w sferze politycznej, gospodarczej, społecznej, kulturowej, obywatelskiej i innej. Definicja obejmuje wszelkie przejawy dyskryminacji, w tym odmowę racjonalnego dostosowania środowiska do szczególnych potrzeb osób niepełnosprawnych;
„Racjonalne dostosowanie” oznacza konieczne i stosowne modyfikacje i adaptacje niepociągające za sobą nieproporcjonalnych i niepotrzebnych utrudnień, które to modyfikacje i adaptacje są niezbędne w określonych przypadkach dla zapewnienia osobom niepełnosprawnym możliwości egzekwowania i korzystania z wszystkich praw człowieka i fundamentalnych swobód.
GlucaGen jest to środek zawierający jednorazową dawkę ludzkiego glukagonu oraz strzykawkę z rozpuszczalnikiem. Znajduje się on w podłużnym pomarańczowym opakowaniu, które możemy często znaleźć w torebce, plecaku chorego lub w jego lodówce czy szafce (jeżeli znajdujemy się w domu diabetyka), ze względu na to, że może być przechowywany w temperaturze pokojowej do 25°C.
2. W zestawie znajdziesz fiolkę z glukagonem oraz strzykawkę z roztworem, w którym rozpuszcza się glukagon, a także krótką instrukcję obsługi. Glukagon powinien mieć formę białego lub prawie białego proszku.
3. Usuń z fiolki GlucaGen pomarańczową osłonkę.
4. Wbij igłę z rozpuszczalnikiem w gumowe zakończenie.
5. Wstrzyknij zawartość strzykawki do fiolki, w której znajduje się glukagon.
8. Sporządzony roztwór powinien być przejrzysty, bezbarwny i nie zawierać żadnych cząstek stałych.
9. Po rozpuszczeniu nabierz roztwór z fiolki ponownie do strzykawki.
10. Usuń ze strzykawki pęcherzyki powietrza, pukając delikatnie palcem w obudowę strzykawki.
11. Glukagon należy wstrzyknąć podskórnie lub domięśniowo. Najlepiej w udo, czy ramię.
12. W przypadku osoby dorosłej lub dzieci o masie ciała powyżej 25kg (starsze, powyżej 6 lat) należy podać całą zawartość strzykawki. Dzieciom młodszym należy podać połowę zawartości strzykawki.
12. Zabezpiecz igłę osłonką, a całą zużytą strzykawkę umieść z powrotem w pudełku i wyrzuć do kosza.
Opis czynności w teorii jest dosyć długi, ale tak jak i w przypadku pomiaru poziomu cukru w praktyce zajmuje on mniej niż jedną minutę.
źródło: https://diabetyknastudiach.blogspot.com/